Cultuurverschillen en cultuurshock op zakelijk gebied. Ervaren wij Maleisië op zakelijk gebied als een cultuurshock? Nee zeker niet. Zijn er cultuurverschillen? Zeker wel, maar dan gaat het om kleine details.
Wanneer wij voor het eerst kennis maken met bedrijven (met het management) weet je bijna nooit wat je te wachten staat. Vaak hangt het af van de ontwikkeling van de persoon tegenover je en de branche waarin je zit. Ook moet je nagaan of diegene een ‘ouderwetse’ (traditionele) of moderne instelling heeft? Bij zakelijke meetings is een ding zeker, business cards komen tevoorschijn, met een halve buiging en het visitekaartje tussen 2 handen wordt het je aangeboden. Soms varieert het; dan geven ze het met hun rechterhand waarbij ze met hun linkerhand de rechterbovenarm aanraken. Deze manier gebruikt men ook vaak als je in een winkel bent, wanneer je wisselgeld krijgt of als men je iets aanreikt. Bekijk het kaartje aandachtig, draai het een paar keer om en berg het dan netjes op.
Op persoonlijk ontwikkelingsniveau zijn er in principe weinig verschillen. De bedrijven oftewel de mensen met wie wij spreken zijn vrij ontwikkeld. Vaak zijn dit jonge ondernemers die gestudeerd hebben in het buitenland en al redelijke internationale ervaring hebben opgedaan. Wij zien in hen de nieuwe generatie onder de bevolking van Maleisië. Open, vrij, doelgericht, verschillende inzichten en ondernemend. Sommige spreken niet eens meer hun ‘eigen’ taal zoals Chinees. Net zoals in Nederland waar mensen met een Nederlandse nationaliteit hun afkomst/cultuur zich in een ander land bevindt. Zij spreken dan vaak ook alleen Nederlands.
Het land is in ontwikkeling net zoals de mens. De (jonge) mensen worden geprikkeld, worden internationaler en houden niet altijd meer vast aan de oude gewoontes. Daardoor is het makkelijk praten met bedrijven zonder rekening te houden met cultuur verschillen.
De gemiddelde Maleis is wel iets ‘luier’ of langzamer dan wij gewend zijn. Soms moet je wel ‘een schop onder hun kont geven’, om ervoor te zorgen dat dingen daadwerkelijk gedaan worden. Daarnaast is men niet zo direct als in Nederland. Dat maakt het lastig duidelijkheid te creëeren. Daarom moet je duidelijke vragen stellen waar men niet om heen kan draaien en soms al de mogelijke antwoorden geven zodat men niet bang is om zelf antwoord te geven. Dan zijn de mogelijke antwoorden al in de lucht verklaard en hoeven zij alleen nog maar te bevestigen.
Maleis, Chinees of Indiaas
Moeten wij rekening houden met de afkomst van de mensen met wie wij spreken? Eigenlijk is dat nooit nodig. Wel moet je soms nagaan of de vrouwen wel een hand willen geven, dit is niet altijd het geval. Je zou verwachten dat je deze mensen per afkomst verschillend benadert en dat je je houding moet veranderen. Maar de jonge ondernemers passen zich ook aan, aan de internationalisering van het land. Maleisië is op zich wel een land in verdeeldheid wat je terug kan zien op straat. De ene food court is alleen Chinees, de ander alleen Indiaas of Maleis. Hier vind je dan ook vaak alleen mensen van dezelfde afkomst. Op zakelijk gebied krijgen wij hier eigenlijk niks van mee. Veel bedrijven zijn gemengd en de afkomst doet er in principe niet toe. Gemengd? Dat is toch normaal? Ja dat wordt steeds normaler in Maleisië.
We kijken hier in principe naar een bepaalde laag in de bevolking, welke niet representatief is voor de gehele bevolking. Er zijn namelijk nog mensen die op het platteland wonen en geen Engels spreken. Los van het zakelijke gedeelte zijn er daadwerkelijk wel grote culturele verschillen.